Sportgeneeskunde in Duitsland: alles wat u moet weten .. 2023
In Duitsland voeren sportgeneeskundigen speciale preventieve onderzoeken uit, creëren op maat gemaakte trainingsprogramma’s om de fysieke prestaties te verbeteren en gebruiken minimaal invasieve behandelingsmethoden voor sportblessures, evenals revalidatieprogramma’s waarmee atleten volledig kunnen herstellen en terugkeren naar hun professionele activiteiten.
Sporten kan spectaculaire competities omvatten, en fans ervaren vaak levendige emoties als ze ernaar kijken. Vaak bewonderen ze de vaardigheid en fysieke capaciteiten van atleten, zonder de andere kant van de medaille te overwegen, hun actieve training en het hoge risico op blessures tijdens training en prestaties. Volgens statistieken is het gemiddelde blessurepercentage 2,6 gevallen per 1000 uur training.
Doelstellingen van sportgeneeskunde
Sportgeneeskunde in Duitsland is een veelzijdige discipline met verschillende doelen:
- Detectie van risicofactoren bij professionele spelers en amateursporters : Deze omvatten asymptomatische hart- en vaatziekten (bijv. aneurysma’s of gecompenseerde hartklepdefecten), milde vormen van diabetes mellitus, vroege stadia van bronchiale astma en andere pathologieën. Zo werd bij 12% van de deelnemers aan de Olympische Jeugdspelen 2010 (YOG) een ziekte vastgesteld die behandeling nodig had. Tegelijkertijd namen alleen jongeren van 15-18 jaar deel aan YOG.
- Evaluatie van de toestand van het cardiovasculaire systeem : Hiervoor wordt een 24-uurs bloeddrukmeting uitgevoerd met rust- en stress-ECG’s (oefening op een hometrainer of loopband).
- Evaluatie van de toestand van het ademhalingssysteem : thoraxfoto’s en spirometrie worden uitgevoerd.
- Evaluatie van het fysieke uithoudingsvermogen : Vooral met het lactaatgehalte in het bloed. Om deel te nemen aan marathons en sporten die langdurige fysieke activiteit vereisen, is het niet alleen belangrijk dat het cardiovasculaire systeem en het ademhalingsstelsel een gezonde begintoestand hebben, maar ook dat ze actief kunnen werken bij eentonige en langdurige fysieke activiteit.
- Bewegingsanalyse : Dankzij video-opname van bewegingen, bijvoorbeeld tijdens het fietsen of hardlopen, kunnen artsen aanbevelingen ontwikkelen voor het optimaliseren van bewegingen, het betrekken van verschillende spiergroepen en het corrigeren van de houding.
- Voedingsadvisering : De voeding wordt afgestemd op de specifieke sport en intensiteit van de lichamelijke activiteit. Sporters hebben in de regel een hoger gehalte aan eiwitten en micronutriënten in hun voeding nodig.
- Ontwikkelen van herstelprogramma’s na intensieve training en competitie : Deze programma’s combineren speciale voeding met lichtere lichamelijke activiteit, massage en fysiotherapie. Volledig herstel vermindert het risico op blessures en verbetert de prestaties van de speler.
- Diagnose van sportblessures en behandeling van sportblessures : Dit is een breed gebied van sportgeneeskunde dat we later in dit artikel zullen wijden.
Lees ook: Geneeskunde studeren in Duitsland
Diagnose van sportblessures in Duitse sportmedische centra begint met een algemeen onderzoek – overleg met een traumatoloog, chirurg, neuroloog, orthopedist of andere noodzakelijke specialist. Het onderzoek wordt gevolgd door beeldvormend onderzoek: röntgenfoto, echografie, CT, MRI of angiografie. Echografie is meestal voldoende om de toestand van oppervlakkige weke delen (bijvoorbeeld bij blauwe plekken) te beoordelen. Als er meer uitgebreide schade wordt vermoed, wordt een tomografie uitgevoerd – computergestuurde of magnetische resonantiebeeldvorming. Duitse klinieken gebruiken tomografen met een hoge magnetische veldsterkte variërend van 3 Tesla.
Indien nodig evalueren artsen de toestand van zenuwuiteinden (elektroneuromyografie) en bloedvaten (angiografie). Algemene laboratoriumtests en ECG’s kunnen ook worden gedaan. Behandelingsmethoden voor sportblessures variëren aanzienlijk, afhankelijk van de locatie en de aard van de blessure. Deze zullen we hieronder bespreken.
Lees ook: Behandelingskosten in Duitsland
Bovenste extremiteit verwondingen
Verwondingen aan de bovenste extremiteiten kunnen acuut zijn of het gevolg zijn van aanhoudende overbelasting van hetzelfde type. Het wordt meestal gebruikt door basketballers, bodybuilders, roeiers, boksers, skiërs, tennissers, golfers en kogelstoters.
Acute verwondingen zijn onder meer:
- Opperarmbeen-, ulna- en radiusfracturen
- Fracturen van polsbeenderen, metacarpus en falanx van vingers
- Rotator cuff scheur
- Kneuzingen van zacht weefsel, spierscheuren
- Dislocaties van verschillende delen van de arm en hand
Schade die zich ontwikkelt als gevolg van aanhoudende intense fysieke activiteit zijn onder meer:
- “Tenniselleboog” of “golfelleboog” – in medische taal wordt deze pathologie “epicondylitis” genoemd; Het wordt veroorzaakt door een ontsteking van de pezen die de onderarmspieren aan het oppervlak van het ellebooggewricht hechten.
- “Skiersduim” is een scheur van het ligament in de duim van de hand als gevolg van intensief werken met skistokken.
- “Boxerfractuur” is schade aan de gewrichtscapsules van de metacarpofalangeale gewrichten en verplaatsing van de pezen van de strekspieren van de vingers door constante intense slagen.
- Chronische schouderinstabiliteit is het uitsteeksel van de humeruskop uit het anatomische kapsel van het gewricht; komt meestal voor bij het gooien of schieten van een bal.
Lees ook: Hoe te studeren als buitenlandse arts in Duitsland
Behandeling van sportblessures aan de schouder begint met immobilisatie en anesthesie – een stabiliserend of immobiliserend verband wordt op de schouder aangebracht en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen worden voorgeschreven. In geval van dislocatie stelt de arts het verplaatste deel van de humerus in.
Als chirurgische behandeling nodig is, voeren Duitse orthopedische traumatologen chirurgische herpositionering van botten uit of arthroscopische reparatie van de interne structuren van het gewricht of het capsulaire ligamentapparaat. Fracturen kunnen ook operatief worden behandeld. In complexe gevallen wordt een totale of gedeeltelijke schoudervervangende operatie uitgevoerd.
Elleboogsportblessurebehandelingen beginnen ook met het herstellen van de botten in hun normale anatomische positie (in geval van dislocatie en breuk), immobilisatie met een gipsverband of orthese en pijnbestrijding. Als minimaal invasieve behandeling wordt PRP-therapie gebruikt, waarbij intra-articulaire injectie van het eigen bloedplaatjesrijke plasma van de patiënt plaatsvindt.
Bij spierblessures of pees- en ligamentletsels wordt minimaal invasieve (arthroscopische) behandeling toegepast tot het punt van vervanging van de pees of het ligament door een kunstprothese. Bij ernstige verwondingen aan het ellebooggewricht wordt een volledige of gedeeltelijke vervangende operatie uitgevoerd. Artsen letten ook op de toestand van de nervus ulnaris, die langs de binnenkant van het ellebooggewricht loopt en de onderarm en hand innerveert.
Verwondingen aan de onderste extremiteit
Voetbal-, volleybal- en basketbalspelers, hardlopers en skiërs hebben het vaakst last van sportblessures aan de onderste ledematen. Sportblessures aan heup, onderbeen en voet, maar ook aan arm en hand kunnen acuut of chronisch zijn. Het kiezen van de juiste schoenen, een warming-up voor intensieve belasting en een juiste verdeling van de belasting tijdens de training zijn belangrijk om blessures aan de onderste ledematen te voorkomen.
De meest voorkomende acute verwondingen aan de onderste extremiteit zijn:
- Verstuikte enkel door mislukte landing na sprong
- Een ruptuur van de voorste of achterste kruisband van de knie komt het meest voor bij voetballers en deelnemers aan vechtsporten.
- Kniemeniscusscheuren komen het meest voor bij voetballers.
- Dij-, onderbeen- en voetbotfracturen
Chronische verwondingen zijn onder meer:
- “Runner’s knee” ontwikkelt zich met verhoogde wrijving van de patella tegen het dijbeen en ontsteking van het ligamenteuze apparaat als gevolg van deze verslechtering; Naast hardlopers komt de pathologie het meest voor bij step-aerobics en zwemmers.
- Achillespeesontsteking ontwikkelt zich na het kiezen van de verkeerde schoenen voor training of onvoldoende rustperiodes tussen trainingen; pathologie wordt meestal veroorzaakt door rennen of springen.
- Mediaal tibiaal stress-syndroom is periostale ontsteking en scheenbeenvervorming veroorzaakt door herhaalde stress en trauma; gemanifesteerd door pijn langs het binnenoppervlak van het onderbeen.
- “Vermoeidheidsfracturen” zijn botmicrofracturen die optreden wanneer de belastingsintensiteit te snel toeneemt; zonder de juiste aanpassing van het trainingsregime leiden ze tot volwaardige botbreuken.
Orthopedisch traumatologen raden aan te beginnen met functionele rust, immobilisatie, pijnbestrijding door injectie en fysiotherapie bij letsels aan het gesloten heupgewricht . Ook PRP-behandeling en Ortokin-behandeling geven goede resultaten: Bij beide soorten behandelingen wordt gebruik gemaakt van het eigen bloed van de sporter, waaruit biologisch actieve stoffen worden gewonnen.
De volgende fase is arthroscopische ingrepen om het gewrichtskraakbeen, synovium of ligamenteuze apparaat te herstellen. Als een meer volledige restauratie van het gewricht nodig is, voeren Duitse chirurgen een totale of oppervlakkige (volgens McMinn) gewrichtsvervangende operatie uit. Oppervlakkige gewrichtsvervangende chirurgie wordt door slechts een beperkt aantal klinieken aangeboden; Een van de voordelen is de mogelijkheid om terug te keren naar professionele sporten.
Chirurgische behandelingen voor sportblessures van de knie omvatten herstel van de patella, het ligamenteuze apparaat, de meniscus en benige structuren van het gewricht:
- Patellaoperatie van Blount – de arts corrigeert de positie van de verplaatste patella, waardoor de ontwikkeling van artrose in de toekomst wordt voorkomen.
- Behandeling van kniebandruptuur in Duitsland begint met conservatieve methoden (beeldvorming en pijnbestrijding). Meer dan 90% van de atleten ondergaat echter een operatie om de kniefunctie volledig te herstellen. Tijdens de operatie wordt het eigen ligamentapparaat van de patiënt gereconstrueerd of gedeeltelijk vervangen door kunstmatige ligamentprothesen.
- Behandeling van meniscusscheuren in Duitsland wordt arthroscopisch uitgevoerd – de arts voert alle manipulaties uit door drie kleine gaatjes, zonder de gewrichtsholte te openen. Meniscusreconstructiechirurgie in Duitsland kan resectie of hechting van het beschadigde deel van de meniscus inhouden. Bij totale vernietiging wordt de meniscus vervangen door een biologische of synthetische prothese.
- Autologe kraakbeentransplantatie – vooraf geoogste en bewerkte stamcellen worden getransplanteerd die kraakbeenweefsel kunnen vormen op het gewrichtsoppervlak van de patiënt.
- Gedeeltelijke knievervangende operatie volgens de Repicci-techniek – de chirurg vervangt een van de twee femurcondylen, waardoor het trauma van de operatie wordt verminderd, zodat de patiënt zelfs de dag na de chirurgische ingreep op zijn been kan leunen.
De behandeling van een enkelfractuur in Duitsland begint met 4-8 weken immobilisatie . Artsen gebruiken spalken en verbanden die het gewricht immobiliseren en ook spieratrofie door langdurige immobiliteit voorkomen. Als de breuk gepaard gaat met een verplaatsing van het bot, zal de arts de onderdelen nauwkeurig vergelijken en, indien nodig, fixeren met een schroef of breinaald. Duitse artsen passen altijd een chirurgische behandeling toe voor open fracturen of ligamentische verwondingen tussen het scheenbeen en het kuitbeen.
Rug- en wervelkolomblessures
Een sportrugblessure wordt beschouwd als het gevaarlijkste type trauma, omdat het de wervelkolom en het ruggenmerg kan beschadigen. Het voorkomen van invaliditeit en het herstellen van mobiliteit/gevoeligheid zijn de primaire behandelingen voor dergelijke verwondingen; pas daarna overwegen artsen om beroepsrevalidatie te starten voor de hervatting van sportactiviteiten.
De risicogroep omvat motorrijders, gymnasten en duikers.
Sportrugblessures kunnen zijn:
- Penetrerend (met huidlaesies) en niet-penetrerend
- Letsel aan de cervicale, thoracale, lumbale of sacrococcygeale wervelkolom
- Met of zonder dwarslaesie
- acuut of chronisch
De mildste vorm van sportrugletsel is een verstuiking van de wervelkolom en het ligament . Het probleem wordt opgelost door een korset of verband te dragen, over te schakelen naar een meer beschermend trainingsregime, naar fysiotherapie te gaan en pijnstillers te nemen. Artsen in Duitse medische centra stellen deze diagnose pas na uitgebreide diagnostiek om ernstiger pathologieën uit te sluiten.
Wervelkolomletsels omvatten spondylolyse (een defect in de wervelboog), spondylolisthesis (een groot defect in de wervelboog met voorwaartse verplaatsing van de wervelkolom), een wervelfractuur (gescheurd of samendrukkend) en spinale hernia. Spinale verwondingen worden operatief behandeld; Waar mogelijk gebruiken artsen endoscopische technieken met behoud van de integriteit van de paravertebrale zachte weefsels.
Bij spondylolisthesis gebruiken artsen transpediculaire systemen om de verplaatste wervels in de juiste anatomische positie te fixeren. Bij een hernia worden beschadigde tussenwervelschijven weggesneden, verkleind met een elektrische sonde, gevuld met hydrogel of vervangen door prothesen. Beschadigde wervellichamen worden gevuld met speciaal botcement.
Verwondingen aan het ruggenmerg en de zenuwuiteinden vereisen de betrokkenheid van neurochirurgen en neurologen bij het behandelingsproces. Allereerst herstellen specialisten de integriteit van de wervelkolom, verlichten de druk op het ruggenmerg en zorgen voor de normale beweging van het hersenvocht. Daarnaast wordt farmacologische ondersteuning uitgevoerd: patiënten nemen medicijnen om hun cerebrale circulatie te verbeteren, evenals metabole medicijnen. Het is mogelijk om moderne stamceltherapie te zien in particuliere Duitse klinieken. Alleen dit soort behandeling kan dode neuronen terugbrengen.
Revalidatie na sportblessures
Afhankelijk van het type sportblessure heeft revalidatie tot doel het normale bewegingsbereik en de spiertonus in de gewrichten, het loop- en loopvermogen, de gevoeligheid en andere functies te herstellen. Artsen in gespecialiseerde Duitse centra beginnen zo vroeg mogelijk met revalidatie, zodat patiënten spieratrofie en de vorming van pathologische motorische stereotypen kunnen voorkomen.
Revalidatieprogramma’s omvatten motorische en robotondersteunde apparaten (bijv. Lokomat en Erigo), training met behulp van virtual reality, transcraniële magnetische stimulatie, elektrische stimulatie, reflexologie, massage, lymfedrainage, kinesiotherapie, fysiotherapie en stamceltherapie en oefeningen. . Waar nodig gebruiken revalidatietherapeuten andere technieken. De procedures en de duur van het programma worden voor elke atleet individueel bepaald.
De volgende medische instellingen zijn gespecialiseerd in orthopedische revalidatie na afronding van de hoofdbehandeling:
- dr. Franz Dengler Kliniek Baden-Baden, Afdeling Orthopedische Revalidatie
- MEDIAN Revalidatiekliniek Bernkastel-Kues , Afdeling Orthopedische Revalidatie
- MEDIAN Revalidatiekliniek Wismar, Afdeling Orthopedische Revalidatie
De volgende medische instellingen zijn gespecialiseerd in revalidatie na een dwarslaesie:
- Neurologische revalidatiekliniek Godeshöhe Bonn, afdeling Spinal Injury
- st. Mauritius Therapieklinik Meerbusch, Afdeling Neurologie
De volgende medische instellingen zijn gespecialiseerd in poliklinische neurologische revalidatie:
- Ambulante revalidatiekliniek Berlijn, afdeling poliklinische neurologische revalidatie
- st. Antonius Ziekenhuis Eschweiler, Afdeling Orthopedische, Cardiale en Neurologische Revalidatie
- Poliklinische revalidatiekliniek Frankfurt am Main, afdeling poliklinische neurologische revalidatie
De gemiddelde kosten van orthopedische revalidatie zijn 361 euro per dag, revalidatie van spinale trauma’s – 1.216 euro per dag en poliklinische neurologische revalidatie – 346 euro per dag.
Lees ook: Top 100 ziekenhuizen in Duitsland
This post is also available in: Dansk (Deens) Français (Frans) Deutsch (Duits) עברית (Hebreeuws) Italiano (Italiaans) Polski (Pools) Română (Roemeens) Türkçe (Turks) Español (Spaans) Български (Bulgaars)